سلام
من تازع عضو شدم. سربازی برگشتم چندماه دارم فکر میکنم تحصیلو دوباره ادامه بدم به جایی برسه و بعدم برم. ۲۳ سالمه. لیسانس رو تموم نکردم. دبیرستان ریاضی فیزیک خوندم. رشته ام تو دانشگاه یه رشته بدردنخور انسانی بود.
با خیلیا حرف زدم گفتن هرطور شده برو. ولی از دبیرستان عاشق این بودم اول از همه تحقیق و پژوهش کنم. برا همین دانشگاه انسانی زدم.
این ۶ ماه گذشته تحقیق خیلی کردم. نوت برداری، سرفصل ساختم.
به این رسیدم که جایی برم که با خلقیاتم یکی باشه. و علایقمو بتونم دنبال کنم.
بعد اینه که شدیدا دلتنگ خانواده دوستان و گذشته میشی.

گزینه ها رو که مرور کردم امریکا و مخصوصا تگزاس از نظر خلقیات و اب و هوا، فرهنگ، و بودن هموطنای زیاد بیشتر نظرمو جلب کرده.

وقتی به کشورایی که هنوز میشه مهاجرت کرد فکر میکنی، متوجه میشی که کلا بر خلاف همدیگه هستن. کانادا استرالیا المان امریکا بریتانیا. ادمای زیادی میشناسم از اشنا و فامیلا و دوستای قدیم که رفتن خارج که عموما اروپان و کشورای عربی. ولی دو سه تا بیشتر نیستن که باهاشتون سلام علیک دارم. به نظرم به همین علت نمیشه دیگه مثل سابق گفت که مهاجرت کن از کشور هرجا که شد. اروپا که کلی فرهنگ و زبان مختلف داره و مهاجرت هم تقریبا غیر ممکن. از کل اروپا شاید المان و بریتانیه فعلا باقی مونده که ادم برای مهاجرت بهش فکر کنه، ولی من اینا رو از لیست خط زدم.
یه امریکا و کانادا و استرالیا هم هست که قطعا امتیازهای بالا میخواد.
کیا بیشتر پشیمون شدن؟ یعنی چی نداشته یا چه انتظاراتی داشتید که براورده نشده و باعث پشیمونی شده؟

و تو این کشورا کدوم رشته مهندسی یا موقعیت شغلی بهتر از همه هست و برا مهاجرت اسونتره؟
مثلا عمران بهم گفتن دوباره باید امتحان بدی. یکسالی هم طول میکشه اماده بشی برا امتحانش