درامد بالا در ایران یا ادامه تحصیل

[Arshavin23]

دوست عزیز،

من الان آلمان مشغول طی دوره دکتری هستم. پولدار نبودم و نیستم، ولی سختکوشم. فقط صفجه اول این موضوع را خوندم و لازم می دونم نکته ای که بنظرم مهم میرسه را پررنگ کنم.

تعداد بسیار زیادی از هموطنان و همینطور از کشورهای دیگه به قصد رویاهای شیرین به کشورهای پیشرفته مهاجرت می کنند، بعضی ها خونه و زندگی قابل قبولی در کشورشون دارند و بنحوی ریسک می کنند، و بعضی ها مثل من قبلش هم چیز بدرد بخوری نداشتند و در واقع چاره ای نداشتند. جدا از اینکه دلیل چی بوده، اما مهمترین نکته اینه که اکثرا موفق به رسیدن آرزوهاشون نمی شن. بعلت تفاوت فرهنگی، تفاوت بروکراسی، تفاوت هنجارها، نداشتن تعامل با خارجیها (توانایی ارتباط برقرار کردن با همسایه ها) در کشور خودمون و تفاوت زبان (هر چقدر زبانمون خوب باشه بازم در مقابل یک Native خیلی از نظر زبان کم می آوریم)؛ مشکلاتی ایجاد می شه که قبلا خودشون را در پروسه برنامه ریزی و رویاپردازی نشون نمی دادند. بین موضوعات مختلف فروم، شدیدا توصیه می کنم ده صفحه اول موضوع شوك فرهنگي / غم غربت - راهكارهاي آن و بخصوص پستهای خانم motahhar را مطالعه کنید. امیدوارم برخی از مشکلاتی که ممکنه بعدا پیش بیاد را از الان بتونید لمس کنید.

تشکر میکنم بابت نگاهتون
فرمایشات شما بجاست اما من شناختی که از خودم و خانواده ام را دارم بهتون میگم. صحبت های شما بیشتر به جنبه اجتماعی اشاره داره. منم الان به اون حد نرسیدم که بگم اینجا چیزی دارم. مغز فرمایشات شما سختی اربتاط با خارجی هاست و تفاوت فرهنگ هاست. توی همین ایرانش واقعا من اسم پسر همسایه بغلیمون رو و حتی فامیلیشون رو هم نمیدونم..خانواده ما کلا خانواده غریبه پرستی هست و اصلا به دایی و عمو و خاله اینا جایی واسه رفت و امد نمیدیم..ترجیح میدیم فلان مسافر از فلان شهر رو به حتی برای یه شام کوچولو به خونه دعوت کنیم اما اقوام رو هرگز..حالا دیگه این ویژگی هست که من دارم..فرهنگ هم بستگی داره چطوری تعریف بشه..بنظرم همین که توی مملکت غریب قوانین رو بدونی و توی اجتماع برخورد دوستانه و در حد انسانیتی داشته باشیم کافیه..مگه ما چی میخوایم دیگه؟
اگه فرهنگ رو منظورتون این بوده که من بگم ایرانی ام از نسل کوروش و داریوش اینا از نظرم همش حرفه..من نه کوروش میشناسم نه سلسله صفویه و هخامنش و نه آدابی که درگذشته بوده و هست. چون اینا واسم نون و آب نشده و نمیشه و با دونستن و حفظ کردنشون واسم تره هم خورد نمیکنن .نه اینکه غرب زده باشم..چارچوب زندگی من طوری بنا شده که به سری موضوعات که اصن ربطی به من نداره در اون جایی نداره..البته هستند کسانی که معیارهای فرهنگی متفاوت تر و انعطاف پذیرتری نسبت به من دارند اما بنظرم اونا بیشتر به مشکل برخورد میکنن..این موضوع واقعا یک موضوع کاملا شخصی هست و به هویتی که هرکس واسه خودش تعریف کرده بر میگرده.. مثلا من واسه خودم تعریف کردم اگه کسی توی جمع واژه ای رو یا حمله ای رو اشتباه میگه من نیام بگم اینه نه اون..یا اصن به روش نمیارم..اما شما بارها 100درصد دیدید که شاید یه بنده خدایی ساده باشه و بیاد تهران و یه کار اشتباهی بکنه چقد واسش گرون تموم بشه.
فرهنگ درواقع یه سری قوانین فردی هست که ما برای خودمون تعریف کردیم..مثلا رنجشی که از دیگران بخاطر انجام کاری داریم این به خود ما برمیگرده که این رنجش بخاطر شخصیت ان شخص نیست بلکه بخاط قانونی هست که ما واسه خودمون تعریف کردیم.
بنابراین اگه حرف شما رور رفت و امد و همزبونی هست من الانش همینطوری هستم و اونجا دیگه واسم عادی هست..غربت که دیگه نگو!!! اصن واسم مهم نیست که غربت باشه یا نباشه

[mor121]

تشکر میکنم بابت نگاهتون
فرمایشات شما بجاست اما من شناختی که از خودم و خانواده ام را دارم بهتون میگم. صحبت های شما بیشتر به جنبه اجتماعی اشاره داره. منم الان به اون حد نرسیدم که بگم اینجا چیزی دارم. مغز فرمایشات شما سختی اربتاط با خارجی هاست و تفاوت فرهنگ هاست. توی همین ایرانش واقعا من اسم پسر همسایه بغلیمون رو و حتی فامیلیشون رو هم نمیدونم..خانواده ما کلا خانواده غریبه پرستی هست و اصلا به دایی و عمو و خاله اینا جایی واسه رفت و امد نمیدیم..ترجیح میدیم فلان مسافر از فلان شهر رو به حتی برای یه شام کوچولو به خونه دعوت کنیم اما اقوام رو هرگز..حالا دیگه این ویژگی هست که من دارم..فرهنگ هم بستگی داره چطوری تعریف بشه..بنظرم همین که توی مملکت غریب قوانین رو بدونی و توی اجتماع برخورد دوستانه و در حد انسانیتی داشته باشیم کافیه..مگه ما چی میخوایم دیگه؟
اگه فرهنگ رو منظورتون این بوده که من بگم ایرانی ام از نسل کوروش و داریوش اینا از نظرم همش حرفه..من نه کوروش میشناسم نه سلسله صفویه و هخامنش و نه آدابی که درگذشته بوده و هست. چون اینا واسم نون و آب نشده و نمیشه و با دونستن و حفظ کردنشون واسم تره هم خورد نمیکنن .نه اینکه غرب زده باشم..چارچوب زندگی من طوری بنا شده که به سری موضوعات که اصن ربطی به من نداره در اون جایی نداره..البته هستند کسانی که معیارهای فرهنگی متفاوت تر و انعطاف پذیرتری نسبت به من دارند اما بنظرم اونا بیشتر به مشکل برخورد میکنن..این موضوع واقعا یک موضوع کاملا شخصی هست و به هویتی که هرکس واسه خودش تعریف کرده بر میگرده.. مثلا من واسه خودم تعریف کردم اگه کسی توی جمع واژه ای رو یا حمله ای رو اشتباه میگه من نیام بگم اینه نه اون..یا اصن به روش نمیارم..اما شما بارها 100درصد دیدید که شاید یه بنده خدایی ساده باشه و بیاد تهران و یه کار اشتباهی بکنه چقد واسش گرون تموم بشه.
فرهنگ درواقع یه سری قوانین فردی هست که ما برای خودمون تعریف کردیم..مثلا رنجشی که از دیگران بخاطر انجام کاری داریم این به خود ما برمیگرده که این رنجش بخاطر شخصیت ان شخص نیست بلکه بخاط قانونی هست که ما واسه خودمون تعریف کردیم.
بنابراین اگه حرف شما رور رفت و امد و همزبونی هست من الانش همینطوری هستم و اونجا دیگه واسم عادی هست..غربت که دیگه نگو!!! اصن واسم مهم نیست که غربت باشه یا نباشه

دوست عزیز من سعی می کنم مطالب را شخصی نکنم تا اینکه بتونه بدرد سایر دوستان هم بخوره.
مطلبی که من بهش اشاره می کنم با اون چیزی که شما تو ذهنته کاملا متفاوته. من خودم قبل از اینکه بیام اینطرف ده سال تنها تو شهرهای مختلف ایران زندگی کردم. با این وجود مهاجرت با تمام تجربیات قبلیم متفاوته. اشاره کردم به موضوعی که با مطالعه ده صفحه اولش می تونید مطالب بیشتری بدست بیارید، البته اگه واقعا بخواین مطلبی یاد بگیرید.

مهاجرت بیش از اون چیزی که بنظر می رسه انرژی بره. خیلی ها به تصور مهاجرت اولیه به یه کشور و بعد مهاجرت به کشور دوم کشورشون را ترک می کنند. ولی سختی مهاجرت به کشور اول اونقدر زیاده که برای کشور دوم انرژی ای نمی مونه. شما وارد فضایی می شی که نمی دونی چطور باید برخورد کنی. چون هنجارها را نمی شناسی. کسی بهت یاد نمی ده، وقتی برای یادگیری نیست و خودت باید یاد بگیری. خیلی وقتها ناامید می شی. بخاطر همین اکثر ایرانی ها بصورت ناخودآگاه رفتارهای ناهنجار نشون می دن، طوریکه من ایرانی ترجیح می دم باهشون ارتباط نداشته باشم، چه برسه به شهروندهای دیگه.

موقع صحبت کردن پیش می یاد که عبارت اشتباه بکار می بری چون این زبان مادریت نیست. اینجا کسی نمی یاد بگه که چون شما قبلا تو ایران با خارجی ای که غلط حرف زده چطوری برخورد کردی که ما هم همونطور باهت برخورد کنیم. اشتباهه دیگه، باعث خنده بقیه می شه، ممکنه دستت بندازند و ...

اگه بهمراه خانواده می خواین مهاجرت کنید تصورم اینه که شرایط سختر هم می شه. باید دید تمام اعضاء خانواده آمادگی یک شوک (impulse) را دارند. پاسخ هر فرد به تغییر شرایط متفاوته و می تونه کم و بیش روی روابط خانوادگی تاثیر بگذاره.

با اینکه فرهنگ خیلی مهمه اما همش فرهنگ نیست. بروکراسی و مراتب اداری خودش مسئله بزرگیه. ما با بروکراسی ادارای ایران آشناییم، اما معمولا تجربه کار اداری در کشورهای دیگه را نداریم. بهمین خاطر وقتی کارهامون به دکتر، بیمه، کار پیدا کردن و ... می رسه به هزار و یک مشکل جدید بر می خوریم.

یک مطلب دیگه هم می خوام اضافه کنم. آدمها وقتی به یک هدف می رسن، اعتماد بنفسشون زیاد می شه و حس می کنند می تونند به هدفهای بعدی هم برسند. این هم خوبه و هم بد. بستگی به فرد داره که چقدر در تصمیم گیری هاش واقعیت را دخالت بده. اینکه شما در ایران موفق شدی شرایط خوبی بدست بیاری خیلی خیلی خوبه. اما بهیچ وجه به این معنی نیست که شما تو یک کشور دیگه هم همین شرایط را می تونی تکرار کنی. بخصوص اینکه در غرب، نمی شه درآمد های آنچنانی داشت و نصف درآمد خالص شما بابت بیمه و بازنشستگی کسر می شه، تازه اگه بشه کار مناسب پیدا کرد.

در مورد دانشگاه و تحصیل، شرایط با شرایط ایران متفاوته. مثلا اینجا در آلمان کسی که کارشو خوب انجام داده باشه، بعد اتمام تحصیل استاد نگهش می داره یا سفارش می کنه تا تو صنعت کار بهش بدن. و کسی که کارشو خوب انجام نداده باشه صرفا یک مدرک و نمره ای بهش می دن که بهیچ کاری نمی یاد. (اینجا برای پروفسور شدن در دانشگاه باید تجربه کار صنعتی داشته باشی و مدتها در صنعت کار کرده باشی، حداقل تو رشته ما)

در نهایت بنظر من کسی توانایی یک مهاجرت موفق را داره که بخواد همه چیز یاد بگیره؛ از زبان، فرهنگ، بروکراسی و ... بگیر تا تحصیل در دانشگاه. اگه تصور اینه که همینقدر که تا حالا یادگرفتیم بسه، یک اشتباه بزرگه.

[Hitman908]

منم در ادامه صحبت هاي دوستان كه از دور و نزديك تجربه زندگي در اون ور آب دارم نظر خودمو ميگم
دوست عزيز با توجه به درآمد فوق العاده شما كه جدا تحسين برانگيزه و در مقايسه با كاري كه مسلما در كشور هاي جهان اول از شما ميكشند بهتون پيشنهاد ميكنم همينجا بمونيد
خيلي راحت با مقدار پس انداز كه داريد ميتونيد در آينده نزديك ويزاي خيلي از كشورها بگيريد ( البته اگر دلتون خواست بريد براي تفريج هم آنتاليا و دبي جاي ديگه الكي هزينه نكن) جدا پول مهمه دوستان مخصوصا كسايي كه رفتن أونور بيشتر با اين موضوع برخورد كنند اونجا يه ليوان آب هم بخوان بهت بدن پولشو + مالياتشو ازت ميگيرن
بقوا خودتتون ٧ سال از عمر و جوونوتونو ميزاريد كه phd بگيريد آخرش كه چي خونواده نميخواي داشته باشي زن ،بچه ،خونه ،زندگي، اينا همش هزينه داره
وقتي در آمد شما طوري كه ميتونيد معادل حقوق ٤ ماه مهندس در ماه !!!!! پس انداز كنيد بردارم بمون كجا ميخواي بري
ميخواي زير فشار درس و در برابر توقعات استادت ( اكثرا چيني و هندي )كار كني اونم كاري كه حداقل ٣ برابر پولي كه بهت ميدنه
شما وضعيت فعليت خوبه خدارو شكر بمون و لذت ببر بيزينس بزن از قديم گفتن پول پول مياره مطمئن باش پشيمون نميشي
يك نكته هم بگم منم اول از درآمد ايشون تعجب كردم ولي حالا با فوتباليستهاي اكثرا بيسواد نه ولي در مقابل اين دلالهاي مال مردم خور جدا نوش جونش حالا از هر طريقي مهم اينكه از راه علم نه ....

موفق باشيد
يا علي

[Hitman908]

منم در ادامه صحبت هاي دوستان كه از دور و نزديك تجربه زندگي در اون ور آب دارم نظر خودمو ميگم
دوست عزيز با توجه به درآمد فوق العاده شما كه جدا تحسين برانگيزه و در مقايسه با كاري كه مسلما در كشور هاي جهان اول از شما ميكشند بهتون پيشنهاد ميكنم همينجا بمونيد
خيلي راحت با مقدار پس انداز كه داريد ميتونيد در آينده نزديك ويزاي خيلي از كشورها بگيريد ( البته اگر دلتون خواست بريد براي تفريج هم آنتاليا و دبي جاي ديگه الكي هزينه نكن) جدا پول مهمه دوستان مخصوصا كسايي كه رفتن أونور بيشتر با اين موضوع برخورد كنند اونجا يه ليوان آب هم بخوان بهت بدن پولشو + مالياتشو ازت ميگيرن
بقوا خودتتون ٧ سال از عمر و جوونوتونو ميزاريد كه phd بگيريد آخرش كه چي خونواده نميخواي داشته باشي زن ،بچه ،خونه ،زندگي، اينا همش هزينه داره
وقتي در آمد شما طوري كه ميتونيد معادل حقوق ٤ ماه مهندس در ماه !!!!! پس انداز كنيد بردارم بمون كجا ميخواي بري
ميخواي زير فشار درس و در برابر توقعات استادت ( اكثرا چيني و هندي )كار كني اونم كاري كه حداقل ٣ برابر پولي كه بهت ميدنه
شما وضعيت فعليت خوبه خدارو شكر بمون و لذت ببر بيزينس بزن از قديم گفتن پول پول مياره مطمئن باش پشيمون نميشي
يك نكته هم بگم منم اول از درآمد ايشون تعجب كردم ولي حالا با فوتباليستهاي اكثرا بيسواد نه ولي در مقابل اين دلالهاي مال مردم خور جدا نوش جونش حالا از هر طريقي مهم اينكه از راه علم نه ....

موفق باشيد
يا علي

اين پست صرفا براي اين ميزارم كه خدايي نكرده بر چسب مادي گرايي از طرف دوستان بهم نخورده
به ساليان قبل كه نگاه ميكنم هميشه خودمو جز اون دسته از أفرادي ميديم كه وقت و عمرشون ( كه بنظرم بهترين نعمتي كه خدا به إنسان داده و بالاتر از اون نيست و هيچ چيز نمي تونه جاشو بگيره ) براي علم دستيابي به يه چيز فرمول جديد يه چيزي كه قبلا نبوده ميزارند زياد پول در آوردن مهم نبود علم مسلما بهتر از ثروت بود يك فرد تحصيل كرده ميديم كه از سواد ش پول خوبي درمياورد و هم احترام و عزت اجتماعي داشت وقتي مثلا با يه دكتر مهندس برخورد ميكردم جدا به وجد ميومدم
سني كه ازمون گذشت تازه متوجه شديم نه اين طوري نيست
دوستان دهه شصتي من بيشتر جملات منو حس ميكنند ما يكدفعه با دنياي آشنا شديم كه جدا پوله كه فرق بين آدما رو مشخص ميكنه ( البته من همچنان و تا آخرين لحظه زندگيم بر اين باورم كه شعور و سبك فكر و انديشيدن خريدني نيست) اين براي أونور هم صادقه يك نمونه ببينيد چقدر همون فوتباليستهاي بي سواد ما راحت أقامت كشوري مثل امريكا ميگرن، از أونور يك دكتر فوق تخصص بايد كلي مدرك نشون بده و ...
ما دهه ٦٠ تايي واقعا به طور ناجوان مردانه به دوره اي برخورديم كه هم سن و سالهاي خودمون كه أصلا دنبال درس و تحصيلات آكادميك نبودنا به طور بسيار ملموس زندگي مستقل و عملا بهتري دارند ( البته مسلكا اين وسط استثنا هم هست كه همزمان تحصيل كار و درآمد هم داشتند)
اينو يادمون نره با توكل به خدا به هرچي ميخواي ميرسي دير و زود داره ولي .....

[Arshavin23]

این پست رو میذارم صرفا برای وقتی که پای پول وسطه
دوستان من یه چیزی راجع به حقوق در ایران بگم..بقول یکی از دوستان در همین تاپیک ایران سرزمینه بکری هست و راحت تر میشه توش پول دراورد و البته اقتصاد مریضی هم داره که اصن قانون خاصی نداره..ببینید من بعنوان یه فارغ التحصیل دانشگاهی که درحال حاضر ایران هستم میبینم پول حرف اول رو اینجا میزنه..یه سری از دوستان از درامد ماهانه ای که ذکر کردم تعجب و میگن چرا انقد و واسه چی؟ که من در پست های قبلی حقوق فوتبالیست های کشورمون رو مثال زدم و اینکه اکثرا با بیسوادی پولی به جیب میزنن و در مقابل هیچ کاری واسه ملت نکردن.. من واقعا چند وقت با این موضوع فکر میکردم..جهان سوم بودن کشور ما واقعا برای کسانی که اینجا عاقلانه فکر میکنن خیلی منفعت داره..چون اینجا یه چیزهایی اصن نیومده و هیچ کسی خبر نداره..میدونید من میگم مشکل ما جوونا اینه که خودمون رو شرطی کردیم که اگه بریم دانشگاه و فلان رشته رو بخونیم میریم سر کار..این انتظاره و این منتظر موندنه خیلی بده..خانواده هامون هم شرطی شدن به هرحال اونا هرچقدم پیشرفته باشن یه نسل از ما بچه ها عقبتر هستن. بچه هاشون رو به این امید میفرستن دانشگاه که دراینده کارشون تضمین شده باشه..من دوتا عقیده دارم.اول اینکه اگه دانشجویی بتونه در دوران تحصیلش در زمینه تحصیلیش یه کار نیمه وقتی داشته باشه این بعدا موفق تر و راحت تر وارد بازار کار میشه..دوم اینکه ما نباید انتظار فارغ شدن رو حالا با هر درجه ای بکشیم و به شغل بعد از اون موقع فکر کنیم..من راجع به رشته های مهندسی نظر میدم چون زمینه منم مهندسی هست و دستی در علوم پایه و انسانی و تجربی ندارم..من میگم دانشجوی مهندسی اکه واقعا دانش جو باشه همیشه فکر مولد بودن در سرش هست و اینکه چطوری کسب و کاری راه بندازه..درسته که راه اندازی یک کسب و کار به سرمایه نیاز داره و اکثر ماها که درس خونده ایم مثل خود من این سرمایه رو ندارن ولی هستن کسانی که مانند گرگ منتظر گرفتن پیشنهاد شما و افزایش دارایی های خودشون هستن منظورم سرمایه دارا هست..این وسط ادم خوب هم پیدا میشه که واقعا به قشر ایده دار بها بده..سر صحبت من با اونایی که میگن حقوق من نهایتش میشه 2 تومن و حقوق یکی 10 تومنه..دلیلش اینه که این بعضی ها فکر خودشون رو به کار دولتی محدود کردن..چرا؟؟؟؟ چون خیالشون راحته سر ماه یه آب باریکه ای دارن وبا این شرایط جامعه حق هم دارن اینجوری فکر کنن..بالاخره هرکسی مشکلات خاص خودشو داره..من هدف از صحبتام این نبود که بگم که کسی که حقوقش 2 تومنه کمتر تلاش کرده و یکی که حقوقش 10 تومنه بیشتر تلاش کرده..اتفاقا معمولا اونی که حقوقش کمتره بیشتر تلاش میکنه..حرف آخر من اینه که هیج انسانی نمیتونه جای یکی دیگه باشه حتی دوتا برادر..مسیرهاییو هدفهایی که هر انسان توی ذهنش می پروره و آروزها و امیالی که داره و مشکلاتی که داره و خوشی هایی که میکنه و ناراحتی هایی که داره اگه اینا همه رو با یه شاخص مثل H معرفی کنیم این شاخص واسه هر آدمی مثل اثر انگشت متفاوته و نمونه تکراری ندراه.

[danial1]

اول از همه علاقه به کار توی محیط آموزشی و تحقیقی...هست یا خیر و نکته دوم شرایط جایی که میخواین برین از نظر کلن رفاه... مناسب یه زندگی بی دغدغه هست یا خیر؟؟

[Arshavin23]

اول از همه علاقه به کار توی محیط آموزشی و تحقیقی...هست یا خیر و نکته دوم شرایط جایی که میخواین برین از نظر کلن رفاه... مناسب یه زندگی بی دغدغه هست یا خیر؟؟

ممنونم که بالاخره شما تاپیک رو دوباره به روال مربوطه اش برگردونید..راستش از ته دل کارای آموزشی و ریسرچی رو دوست دارم..جایی هم که میخوام بره البته به گفته کسانی که اونجا هستن جای ارومی هست و من اونجا فاند کامل دارم و با یه پس انداز کوچولو میشه زندگی دانشجویی رو گذروند..ضمن اینکه استادم اونجا بهم گفته با یه سری الزامات میتونم توی یه شرکت هم کار کنم

[danial1]

ممنونم که بالاخره شما تاپیک رو دوباره به روال مربوطه اش برگردونید..راستش از ته دل کارای آموزشی و ریسرچی رو دوست دارم..جایی هم که میخوام بره البته به گفته کسانی که اونجا هستن جای ارومی هست و من اونجا فاند کامل دارم و با یه پس انداز کوچولو میشه زندگی دانشجویی رو گذروند..ضمن اینکه استادم اونجا بهم گفته با یه سری الزامات میتونم توی یه شرکت هم کار کنم

پس شرایط بررسی کردین..یه تصمیم شخصی رفتن...یه چیزیم هست مرخصی بدون حقوق میتونین بگیرین مدتی باشین که با واقیعت اونجا آشنا شین...البته همه چیز داستان داره که به مرور زمان حل میشه

[abadanastro]

من نظر شخصی خودم و میگم . همینکه شما برای تصمیمت تاپیک باز کردی نشون میده که بطور جدی در تصمیمت شک داری و به نظر من این شک اصلا چیز خوبی نیست.
اگه اینجا با استعداد های خودت تونستی به این درآمد برسی پس اگه بری دکترا از آمریکا بگیری برگردی اصولا نه تنها موقعیت اول رو از دست نمیدی بلکه باید حقوقت هم بیشتر بشه و موفق تر بشی و از این حرفا .
اگه میخوای به قصد همیشه بری و برنگردی خب این اونجایی هست که میگم شک داری و این شک بعدا برات دردسر میشه چون بالاخره یک میزان قابل توجهی احتمال هست که اونجا تا سالها هم نتونی به این درآمد دست پیدا کنی و پشیمون بشی که ای بابا من که داشتم خوب پول درمیاوردم و غذای خوب و وطن و این حرفا رو ول کردم !
یعنی میخوام بگم قضیه خیلی روشن هست و از این چند حالت که گفتم خارج نیست. نمیدونم شاید طرح سوالت مستقیم نبوده که تاپیک اینقدر کش پیدا کرده.

[Arshavin23]

من نظر شخصی خودم و میگم . همینکه شما برای تصمیمت تاپیک باز کردی نشون میده که بطور جدی در تصمیمت شک داری و به نظر من این شک اصلا چیز خوبی نیست.
اگه اینجا با استعداد های خودت تونستی به این درآمد برسی پس اگه بری دکترا از آمریکا بگیری برگردی اصولا نه تنها موقعیت اول رو از دست نمیدی بلکه باید حقوقت هم بیشتر بشه و موفق تر بشی و از این حرفا .
اگه میخوای به قصد همیشه بری و برنگردی خب این اونجایی هست که میگم شک داری و این شک بعدا برات دردسر میشه چون بالاخره یک میزان قابل توجهی احتمال هست که اونجا تا سالها هم نتونی به این درآمد دست پیدا کنی و پشیمون بشی که ای بابا من که داشتم خوب پول درمیاوردم و غذای خوب و وطن و این حرفا رو ول کردم !
یعنی میخوام بگم قضیه خیلی روشن هست و از این چند حالت که گفتم خارج نیست. نمیدونم شاید طرح سوالت مستقیم نبوده که تاپیک اینقدر کش پیدا کرده.

من سر دوراهی موندن رو به شک ترجیح میدم.نمیدونم شاید همون شک باشه که شما میگی..یا ندونستن اتفاقاتی که دراینده قراره بیفته. راستش تنها چیزی که باعث شده تا الان بلیط نگیرم به قول یکی از دوستان در همین تاپیک شایدعافیت طلبی مالی باشه و گرنه هیچ مانع دیگری سر راهم نیست..راجع به کش دار شدن تاپیک حرف زدید و من باید بگم امشب تصمیمم رو اینجا میگم.. حالا این تاپیک شاید بسته بشه و شایدم دوستانی بیشتری بیان و نظرات بهتری بدن که به درد امثال من بخوره من که واقعا استفاده کردم و از همه دوستانی که نظرات محترمشون رو اعلام کردن ممنونم..و در واقع لطف کردن و نکته های مهمی رو گوشزد کردند.