تماس با اساتید ایرانی خارج از کشور

[Mechatronic]

جسارتا منم میخوام در مورد موضوع پایانامه ارشدم با اساتید آمریکایی مشورت کنم. آیا استادها جواب چنین ایمیل هایی رو میدن؟ اگه میشه یه راهنمایی یا نمونه ایمیل از عنوان و متن مناسب هم بفرمایید. راستش من به یه فردی که تو دانشگاه MIT ارشد خونده بود ایمیل زدم ولی جواب نداد. ممنونم

اینجا تاپیک تماس با استادهای ایرانی هست و بهتره خارج از موضوع بحثی نکنیم. در کل، روال صحیح ارتباط با استادهای ایرانی یا غیر ایرانی شاغل در دانشگاه های خارج از کشور، یکسان هست. اصول ارتباط علمی صحیح با استادها و دانشجوهای بین المللی، ربط چندانی به ملیت استاد یا دانشجو نداره. تنها تفاوت ممکنه در هم ذات پنداری استاد یا دانشجوی مورد مکاتبه باشه و به خاطر ملیت یکسان، کمی بیشتر (یا حتّی کمتر) توجه کنه.

ببینید با اینکه با حرفاتون موافقم ولی فکر نکنید استادای خارجی هم همچین رفتاری نمی کنن.من تجربه بدگولی استادی توی دانشگاه اوتاوا رو داشتم که مسیر زندگیمو تغییر داد و خیلی فرصتامو از دست دادم.

اینجا تاپیک تماس با استادهای ایرانی هست و بهتره خارج از موضوع بحثی نکنیم. در کل، الگوی رفتاری مشخصی برای استادهای خارج کشور (چه ایرانی و چه غیر ایرانی) نمیشه در نظر گرفت. در پروسۀ مکاتبه با یک استاد، آیتم های مختلفی باید رعایت بشه تا جواب منطقی (چه مثبت و چه منفی) دریافت بشه. گاهی ما اشتباهی رو مرتکب میشیم (دانسته یا نادانسته) که منجر به عدم دریافت جواب صحیح میشه؛ اما بجای پرداختن به اشکالات خودمون، توپ رو به زمین طرف مقابل میندازیم و گلایه میکنیم.

پیشنهاد: در این تاپیک تلاش کنیم که مهارت های لازم برای ارتباط سازی با استادهای ایرانی خارج از کشور رو یاد بگیریم و برای دیگران به اشتراک بگذاریم. بیان مشکلات و گلایه ها، به خودی خود حلّال مشکلات نیست؛ باید دنبال چاره باشیم.

[aliymf]

... در کل، الگوی رفتاری مشخصی برای استادهای خارج کشور (چه ایرانی و چه غیر ایرانی) نمیشه در نظر گرفت. در پروسۀ مکاتبه با یک استاد، آیتم های مختلفی باید رعایت بشه تا جواب منطقی (چه مثبت و چه منفی) دریافت بشه. گاهی ما اشتباهی رو مرتکب میشیم (دانسته یا نادانسته) که منجر به عدم دریافت جواب صحیح میشه؛ اما بجای پرداختن به اشکالات خودمون، توپ رو به زمین طرف مقابل میندازیم و گلایه میکنیم.

پیشنهاد: در این تاپیک تلاش کنیم که مهارت های لازم برای ارتباط سازی با استادهای ایرانی خارج از کشور رو یاد بگیریم و برای دیگران به اشتراک بگذاریم. بیان مشکلات و گلایه ها، به خودی خود حلّال مشکلات نیست؛ باید دنبال چاره باشیم.

دوست محترم
به نظرم این قسمت از صحبت های شما به یک بحث مفصل احتیاج داره:
اول اینکه به نظر من هم نمیشه و نباید بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی خارج از کشور تفاوتی قائل شد. دلیل این مسئله هم این هست که تفاوت قائل شدن در این مورد (به صورت هدفمند) معایب خیلی زیادی به دنبال داره که صرف نظر از این حواشی بیان شده در این تاپیک، میتونه منجر به عدم socialization (و یا محقق شدن اون در ابعاد جزئی) در جامعه هدف، درگیر شدن در حواشی (مضحک) ملیت گرایی و ناسیونالیستی، مشکلات احتمالی در ایجاد پیوند قوی با شبکه ارتباطی آکادمیک (در صورتی که اساتید ایرانی مورد نظر هم اولویت ناسیونالیستی در انتخاب اهداف و افراد داشته باشند) و مواردی مانند اینها بشه. اینها همه در مورد عدم تفاوت قائل شدن بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی بود. اما یک نکته بسیار مهم و البته ظریف درباره جمله بیان شده توسط شما وجود داره. مهمترین الگوی رفتاری "مشخص" که در مورد اساتید ایرانی و غیرایرانی باید در نظر گرفته بشه (که بر اساس تجربه شخصی خود من و چندین مورد از دوستانم) و در غالب موارد وزنه به سمت اساتید غیر ایرانی هست، "پیروی از الگوی رفتار حرفه ای" هست. از این مسئله به هیچ وجه نمیشه و نباید صرف نظر کرد چون هم ما و هم افرادی که طرف حساب ما هستند افرادی تحصیل کرده و برخوردار از دانش اولیه در مورد الگوی رفتاری بهینه برای دسترسی به مقدار سود و زیان بهینه هستیم.
دوم اینکه مسلما در مورد ارتباط با اساتید (درست مانند ارتباط با هر آدم دیگه) باید یک سری ملزومات و حداقل ها رعایت بشن و این مسئله منحصر به پروسه اپلای نیست. من (و هر شخص بالغ تحصیل کرده/بدون تحصیلات که در جامعه زندگی نرمالی داشته) میدونم که اگر با یک راننده تاکسی، مهندس، آشپز، دکتر و یا هر شخص دیگری به شیوه ای نامناسب برخورد کنم مسلما نباید انتظار دریافت جواب مطلوب رو داشته باشم. این نکته کاملا مشخص و روشنه. من واژه "گلایه" رو کاملا به صورت شخصی تعبیر میکنم و شایسته میدونم که خدمت شما پیشنهاد کنم بهتره به هیچ وجه در مورد مسائلی که پیشینه و جزئیات اون رو نمیدونید انقدر راحت صحبت نکنید و نسخه "توپ رو به زمین طرف مقابل میندازیم" نپیچید!

در مورد پیشنهاد ارائه شده توسط شما و مباحث مطرح شده در این تاپیک
به نظر من پیشنهاد شما مناسب نیست به دلایل زیر:
اول اینکه این پیشنهاد در نگاه اول تمایز فاحشی رو بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی در ذهن خواننده ایجاد میکنه. به چه دلیل باید بین استاد ایرانی و غیر ایرانی تفاوت قائل شد؟ دانشجویی که قراره به خاطر ملیت یک استاد برای آزمایشگاه اون اپلای کنه، بهتره نکنه! هدف اگر از اپلای کردن ادامه تحصیل (ودر موارد زیادی تشکیل یک زندگی جدید در محیط جدید) باشه چه نیازی به در نظر گرفتن ملیت استاد هست؟
دوم اینکه اگر فرض کنیم که باید ملیت استاد در پروسه اپلای در نظر گرفته بشه پس فکر کنم باید به جای بحث های موجود در این سایت اول یک عده رو مامور کرد که لیستی از ملیت های خوب و بد اساتید برای اپلای تهیه کنند (درست مثل لیست خوب ها و بد ها!!!) تا بر اساس این چک لیست تصمیم به اپلای بگیریم!!!!
و سوم اینکه استاد ایرانی که برای برقراری تماس با اون احتیاج به "فن مار" هست بهتره که یا از سمت استادی انصراف بده و یا اینکه کسی با اون ارتباط برقرار نکنه!

بیان مشکلات و "گلایه ها" متاسفانه بخشی جدایی ناپذیر از این سایت هستند. من به شخصه با این مسئله موافق نیستم که سایت applyabroad تبدیل به محلی برای ناله کردن باشه. اما باید با یک سری از "گلایه ها" متفاوت از بقیه "گلایه ها" برخورد کرد. خود من (و فکر کنم بسیاری از اعضا این سایت) عقیده دارم که بیان تجربیات "کاملا شخصی" با ذکر "شخصی بودن" این تجربیات میتونه تا حدودی "اطلاعات" (و نه نسخه) در اختیار افراد دیگه قرار بده. درست همون طور که با سرچ در گوگل میشه به "اطلاعات" (و نه نسخه) رسید. در مورد این تاپیک مشخص، تجربه شخصی من اینگونه بوده که اساتید ایرانی بنا به دلایل زیادی مثل موقعیتشون از لحاظ اجتماعی و شغلی، تجربیات قبلی خودشون در دوران تحصیل در ایران و مشکلات و فرصت هایی که در طی رسیدن به جایگاه فعلی خودشون تجربه کردند، نسبت به بقیه اساتیدی که باهاشون سروکار داشتم کمتر قابل اعتماد بوده اند. در طی دو سال گذشته من با اساتید آمریکایی، کانادایی، آلمانی، فرانسوی، یونانی، ترک، هندی، چینی، ژاپنی و ایرانی ارتباط برقرار کردم و بازخوردی که از اونها مشاهده کردم در غالب موارد کاملا حرفه ای بود به جز دو مورد کاملا مشخص که ایرانی بودند. وقتی که من این تجربه شخصی رو در کنار تجربیات مشاهده شده توسط دوستان نزدیکم قرار میدم (که اونها هم مشابه با من رفتار های غیر حرفه ای از اساتید ایرانی دیدند) به این نتیجه گیری میرسم که باید در این زمینه محتاط بود. این نتیجه گیری صرفا ناشی از تجربیات دسته اول بوده و به خاطر همین من به خودم حق بیان آنها رو میدم. در مورد کاربران دیگر هم هیچ اصراری (و مسلما علاقه ای) در هدایت اونها به سمت سبک رفتاری خودم ندارم. بیان تجربیات من در اینجا صرفا در حکم بده بستونی هست در قبال تجربیات دیگه ای که در این سایت خوندم.
در انتها هم پیشنهاد من اینه که بقیه کاربران هم به بیان تجربیات خودشون و حداکثر تحلیلی بر تجربیات دیگران بدون ارائه نتیجه گیری از تجربیات دیگران بپردازن و از ارائه راهکارهایی برای ایجاد مهارت های لازم برای ارتباط سازی با اساتیدی که روابط ناسیونالیستی براشون مهم تر از روابط کاری و الگوی رفتار حرفه ای هست جلوگیری کنن!!

[Mechatronic]

دوست محترم
به نظرم این قسمت از صحبت های شما به یک بحث مفصل احتیاج داره:
اول اینکه به نظر من هم نمیشه و نباید بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی خارج از کشور تفاوتی قائل شد. دلیل این مسئله هم این هست که تفاوت قائل شدن در این مورد (به صورت هدفمند) معایب خیلی زیادی به دنبال داره که صرف نظر از این حواشی بیان شده در این تاپیک، میتونه منجر به عدم socialization (و یا محقق شدن اون در ابعاد جزئی) در جامعه هدف، درگیر شدن در حواشی (مضحک) ملیت گرایی و ناسیونالیستی، مشکلات احتمالی در ایجاد پیوند قوی با شبکه ارتباطی آکادمیک (در صورتی که اساتید ایرانی مورد نظر هم اولویت ناسیونالیستی در انتخاب اهداف و افراد داشته باشند) و مواردی مانند اینها بشه. اینها همه در مورد عدم تفاوت قائل شدن بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی بود. اما یک نکته بسیار مهم و البته ظریف درباره جمله بیان شده توسط شما وجود داره. مهمترین الگوی رفتاری "مشخص" که در مورد اساتید ایرانی و غیرایرانی باید در نظر گرفته بشه (که بر اساس تجربه شخصی خود من و چندین مورد از دوستانم) و در غالب موارد وزنه به سمت اساتید غیر ایرانی هست، "پیروی از الگوی رفتار حرفه ای" هست. از این مسئله به هیچ وجه نمیشه و نباید صرف نظر کرد چون هم ما و هم افرادی که طرف حساب ما هستند افرادی تحصیل کرده و برخوردار از دانش اولیه در مورد الگوی رفتاری بهینه برای دسترسی به مقدار سود و زیان بهینه هستیم.
دوم اینکه مسلما در مورد ارتباط با اساتید (درست مانند ارتباط با هر آدم دیگه) باید یک سری ملزومات و حداقل ها رعایت بشن و این مسئله منحصر به پروسه اپلای نیست. من (و هر شخص بالغ تحصیل کرده/بدون تحصیلات که در جامعه زندگی نرمالی داشته) میدونم که اگر با یک راننده تاکسی، مهندس، آشپز، دکتر و یا هر شخص دیگری به شیوه ای نامناسب برخورد کنم مسلما نباید انتظار دریافت جواب مطلوب رو داشته باشم. این نکته کاملا مشخص و روشنه. من واژه "گلایه" رو کاملا به صورت شخصی تعبیر میکنم و شایسته میدونم که خدمت شما پیشنهاد کنم بهتره به هیچ وجه در مورد مسائلی که پیشینه و جزئیات اون رو نمیدونید انقدر راحت صحبت نکنید و نسخه "توپ رو به زمین طرف مقابل میندازیم" نپیچید!

در مورد پیشنهاد ارائه شده توسط شما و مباحث مطرح شده در این تاپیک
به نظر من پیشنهاد شما مناسب نیست به دلایل زیر:
اول اینکه این پیشنهاد در نگاه اول تمایز فاحشی رو بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی در ذهن خواننده ایجاد میکنه. به چه دلیل باید بین استاد ایرانی و غیر ایرانی تفاوت قائل شد؟ دانشجویی که قراره به خاطر ملیت یک استاد برای آزمایشگاه اون اپلای کنه، بهتره نکنه! هدف اگر از اپلای کردن ادامه تحصیل (ودر موارد زیادی تشکیل یک زندگی جدید در محیط جدید) باشه چه نیازی به در نظر گرفتن ملیت استاد هست؟
دوم اینکه اگر فرض کنیم که باید ملیت استاد در پروسه اپلای در نظر گرفته بشه پس فکر کنم باید به جای بحث های موجود در این سایت اول یک عده رو مامور کرد که لیستی از ملیت های خوب و بد اساتید برای اپلای تهیه کنند (درست مثل لیست خوب ها و بد ها!!!) تا بر اساس این چک لیست تصمیم به اپلای بگیریم!!!!
و سوم اینکه استاد ایرانی که برای برقراری تماس با اون احتیاج به "فن مار" هست بهتره که یا از سمت استادی انصراف بده و یا اینکه کسی با اون ارتباط برقرار نکنه!

بیان مشکلات و "گلایه ها" متاسفانه بخشی جدایی ناپذیر از این سایت هستند. من به شخصه با این مسئله موافق نیستم که سایت applyabroad تبدیل به محلی برای ناله کردن باشه. اما باید با یک سری از "گلایه ها" متفاوت از بقیه "گلایه ها" برخورد کرد. خود من (و فکر کنم بسیاری از اعضا این سایت) عقیده دارم که بیان تجربیات "کاملا شخصی" با ذکر "شخصی بودن" این تجربیات میتونه تا حدودی "اطلاعات" (و نه نسخه) در اختیار افراد دیگه قرار بده. درست همون طور که با سرچ در گوگل میشه به "اطلاعات" (و نه نسخه) رسید. در مورد این تاپیک مشخص، تجربه شخصی من اینگونه بوده که اساتید ایرانی بنا به دلایل زیادی مثل موقعیتشون از لحاظ اجتماعی و شغلی، تجربیات قبلی خودشون در دوران تحصیل در ایران و مشکلات و فرصت هایی که در طی رسیدن به جایگاه فعلی خودشون تجربه کردند، نسبت به بقیه اساتیدی که باهاشون سروکار داشتم کمتر قابل اعتماد بوده اند. در طی دو سال گذشته من با اساتید آمریکایی، کانادایی، آلمانی، فرانسوی، یونانی، ترک، هندی، چینی، ژاپنی و ایرانی ارتباط برقرار کردم و بازخوردی که از اونها مشاهده کردم در غالب موارد کاملا حرفه ای بود به جز دو مورد کاملا مشخص که ایرانی بودند. وقتی که من این تجربه شخصی رو در کنار تجربیات مشاهده شده توسط دوستان نزدیکم قرار میدم (که اونها هم مشابه با من رفتار های غیر حرفه ای از اساتید ایرانی دیدند) به این نتیجه گیری میرسم که باید در این زمینه محتاط بود. این نتیجه گیری صرفا ناشی از تجربیات دسته اول بوده و به خاطر همین من به خودم حق بیان آنها رو میدم. در مورد کاربران دیگر هم هیچ اصراری (و مسلما علاقه ای) در هدایت اونها به سمت سبک رفتاری خودم ندارم. بیان تجربیات من در اینجا صرفا در حکم بده بستونی هست در قبال تجربیات دیگه ای که در این سایت خوندم.
در انتها هم پیشنهاد من اینه که بقیه کاربران هم به بیان تجربیات خودشون و حداکثر تحلیلی بر تجربیات دیگران بدون ارائه نتیجه گیری از تجربیات دیگران بپردازن و از ارائه راهکارهایی برای ایجاد مهارت های لازم برای ارتباط سازی با اساتیدی که روابط ناسیونالیستی براشون مهم تر از روابط کاری و الگوی رفتار حرفه ای هست جلوگیری کنن!!

1- اینکه شما با توجه به تجربیات محدودتون میخواید نتیجه بگیرید که غیر ایرانی ها بیش از ایرانی ها به اخلاق حرفه ای پایبند هستند، مورد توافق من نیست؛ هر چند که نظر شما و هر کاربری، مورد احترامه. تنها عرض من اینه که تصور نکنیم که غیر ایرانی ها حرفه ای تر هستند؛ هر فردی فارغ از ملیت، میتونه خوب یا بد باشه. ایرانی هایی که هنوز از خلق و خوهای ناپسند رایج در ایران فاصله نگرفتند و خودشون هم از در پیش گرفتن این رفتارهای ناپسند، ابایی ندارند، غیر قابل اطمینان هستند. اما فراموش نکنیم که عده ای از استادهای ایرانی حاضر در دانشگاه های خارج از کشور، افرادی هستند که اساساً با این رفتارهای ناپسند رایج در ایران، کنار نمی آمدند و یک دلیل مهم خروجشان هم همین بوده. بنابراین، بهتره با استادهایی همراه بشیم که به حداقل اصول اخلاق حرفه ای پایبند باشند؛ فارغ از ملیت.

2- استفاده از کلمۀ "گلایه" در پست من، مصداق شخصی نداشت و اشاره به شما نبود؛ اشارۀ من کلی بود که ظاهراً شما برداشت موردی کردید و جواب مصداقی دادید. شاید شما مصداق اظهارنظر من نباشید ولی موارد متعددی دیدم که کم کاری خودشون رو به استاد نسبت دادند و حاضر نبودند به اشتباهات خودشون اعتراف کنند. اگر شما مصداقی برای این بیان کلی من نیستید، از کنار این بند از صحبت من بگذرید.

3- اینکه پیشنهاد دادم به مهارت های ارتباط سازی با استادان ایرانی بپردازیم، فقط و فقط اشاره به عنوان تاپیک بود و بس. اگر از موضوع تاپیک خارج بشید، نظارت مدیران ممکنه منجر به حذف پست بشه. اعتقاد شخصی من اتفاقاً بر تفکیک ایرانی از غیر ایرانی نیست.

4- بیان مشکلات و گلایه ها اصلاً بد نیست؛ عرض من اینه که در کنار این موارد، به راهکار و راه برون رفت هم پرداخته بشه. چیزی که زیاد در ایران رایجه، نالیدن از شرایط هست و چیزی که کمیابه، تلاش برای تغییر اوضاع نامساعد. پیشنهادی دادم برای پیدا کردن روزنۀ امید؛ اگر مورد پسند شما نیست، از کنار این بند هم بگذرید.

پی نوشت: پشت ظاهر کلام موجود در دو خط آخر پستتون، مخلوطی از عصبانیت دیده میشه؛ خندۀ آخر هم به نظرم خندۀ تلخه. کمی خوش بین تر به پست های انتقادی و تحلیلی نوشته شده نگاه کنید.