تجربیات و خاطرات مهاجرت و تحصیل در خارج از ایران این بار از نگاه خانم ها

[missy1990]

چرا بیچاره هستند ؟ من هنوز دانشجو نشدم ولی مدتی امریکا بودم. تنها بودم . کارای خونه رو میکردم .
از خانواده دور بودم. ولی اصلا اصلا اصلا دوران سختی نداشتم...اینجا دوست پیدا کردن از ایران راحت تره..تفریحات بیشتره..امکانات درس خوندن بیشتره...
چرا بیچاره ؟ کدوم تجاوز ؟ مگه تو ایران یا بقیه جاها تجاوز نیست ؟
کلا رفتار بقیه با شما فقط و فقط به رفتار خودتون بستگی داره .

[afrahmati]

چرا بیچاره هستند ؟ من هنوز دانشجو نشدم ولی مدتی امریکا بودم. تنها بودم . کارای خونه رو میکردم .
از خانواده دور بودم. ولی اصلا اصلا اصلا دوران سختی نداشتم...اینجا دوست پیدا کردن از ایران راحت تره..تفریحات بیشتره..امکانات درس خوندن بیشتره...
چرا بیچاره ؟ کدوم تجاوز ؟ مگه تو ایران یا بقیه جاها تجاوز نیست ؟
کلا رفتار بقیه با شما فقط و فقط به رفتار خودتون بستگی داره .

در ادامه دوستان خارج بهتره بدونید که توی ایران دوست پیدا کردن و روابط سالم و شاد داشتن خیلی خیلی سخت شده ! من اخیرا هم محیط کار و تجربه کردم هم دانشگاه هم دوستان قدیم/ خدایییش از دوستای دبیرستان دو سه تا موندن.. از دانشگاه (دوران لیسانس)باز بیشتر ارتباط میشه داشت و دیگر هیچ !! واقعا میگم/ محیط کار که همه منفعت طلب و سود جو شدن.. دوران فوق لیسانس که یک دونه دوست برای من گذاشت!!!
و دوستان بهتره بگم که من آدم واقعا اجتماعی هستم.. منزوی نیستم که این شرایط و براتون بگم همین الا با سایر اینها که گفتم رفت و آمد دارم اما با علم به اینکه هیچ کدوم دوست نیستن و حتی در مورد یه سوالی که براتئن پیش میاد اطلاعاتی هم داشته باشن در اختیارتون نمیذارن ! خیلی عجیبه همه از پیشرفت هم میترسن .. از محبت کردن و محبت دیدن ! راستش من بیشترین دلیل قصدم برای اومدن اینه که آدم اجتماعی هستم و اینجا ارتباطات انسانی خیلی خیلی ضعیف شده...

[Houmangh]

در ادامه دوستان خارج بهتره بدونید که توی ایران دوست پیدا کردن و روابط سالم و شاد داشتن خیلی خیلی سخت شده ! من اخیرا هم محیط کار و تجربه کردم هم دانشگاه هم دوستان قدیم/ خدایییش از دوستای دبیرستان دو سه تا موندن.. از دانشگاه (دوران لیسانس)باز بیشتر ارتباط میشه داشت و دیگر هیچ !! واقعا میگم/ محیط کار که همه منفعت طلب و سود جو شدن.. دوران فوق لیسانس که یک دونه دوست برای من گذاشت!!!
و دوستان بهتره بگم که من آدم واقعا اجتماعی هستم.. منزوی نیستم که این شرایط و براتون بگم همین الا با سایر اینها که گفتم رفت و آمد دارم اما با علم به اینکه هیچ کدوم دوست نیستن و حتی در مورد یه سوالی که براتئن پیش میاد اطلاعاتی هم داشته باشن در اختیارتون نمیذارن ! خیلی عجیبه همه از پیشرفت هم میترسن .. از محبت کردن و محبت دیدن ! راستش من بیشترین دلیل قصدم برای اومدن اینه که آدم اجتماعی هستم و اینجا ارتباطات انسانی خیلی خیلی ضعیف شده...

با حرف دوستمون کاملا موافقم.
ارتباطات ضعیف شذه. کسی ایران بخواد ازدواج کنه خیلی سخته شرایط جدا از مسائل مالی و تشریفات، برای افراد سالم (چه دختر چه پسر ) یافتن همسر خیلی سخته. چون دخترها (البته نه همشون) به پسرها به دیده اراذل نگاه میکنن. پسرها هم (نه همشون) به فکر دختربازی هستن. به اون اقلیتی هم که میخوان رابطه سالم داشته باشن جامعه این اجازه رو نمیده.
من که پسرم از دوران فوق لیسانس نتونستم با هیچ دختری رابطه عمیق داشته باشم چون یک عده به دید منفی نگاه میکردن اونایی هم که منفی بین نبودن خجالتی بودن. یعنی اصلا جو جامعه این اجازه رو نمیده. این میشه یه فرصت سوزی بزرگ برای دانشگاه رفته ها. ولی تو خارج اکثر ایرانیا با هم راحتن و این یه امتیاز بزرگ برای ازدواج موفق هست.

[missfa]

سلام. برای من که در حال اپلای هستم سوالی پیش اومده. گرچه هنوز هیچی مشخض نیست و حتی نمی دونم امسال می تونم پذیرش بگیرم برای آمریکا یا نه. اما خانواده ام دائم می پرسن که وقتی برسی اونجا روز اول کجا می خوای بمونی؟ چه جوری می خوای جای زندگی پیدا کنی ؟ این خودم رو هم نگران کرده که واقعن این پروسه چطور باید طی بشه؟ از دوستان کسی اگه اطلاعاتی داره در میون بگذاره لطفن.

[Cnet]

خیلی خوشحالم که این تاپیک برخورد کردم چون تعدادی سوال برام پیش اومده که واقعا ذهنم درگیرشون هست؟
میخوام بپرسم یه دختر چه جوری میتونه تنها برای ادامه تحصیل بره؟ حتی اگر زبانش هم خوب باشه وقتی کسی رو نداشته باشه چه طور میتونه بره؟ من که فکر نمیکنم بشه به این موسسات تبلیغاتی و اعزام دانشجو اعتماد کرد . تا کسی رو همراه نداشته باشی یا در کشور مقابل نباشه کسی که کمکت کنه بیشتر شبیه یه جور خودکشیه
اگر کسی تجربه ایی یا اطلاعی یا راهنمایی داره بگه
مطمئننا پیدا کردن خونه برای یه دختری که تنهاست کار خطرناکیه همین جا فقط کافیه به بینند تنهایی چه برسه کشور غریب

[S03]

سلام. برای من که در حال اپلای هستم سوالی پیش اومده. گرچه هنوز هیچی مشخض نیست و حتی نمی دونم امسال می تونم پذیرش بگیرم برای آمریکا یا نه. اما خانواده ام دائم می پرسن که وقتی برسی اونجا روز اول کجا می خوای بمونی؟ چه جوری می خوای جای زندگی پیدا کنی ؟ این خودم رو هم نگران کرده که واقعن این پروسه چطور باید طی بشه؟ از دوستان کسی اگه اطلاعاتی داره در میون بگذاره لطفن.

خیلی خوشحالم که این تاپیک برخورد کردم چون تعدادی سوال برام پیش اومده که واقعا ذهنم درگیرشون هست؟
میخوام بپرسم یه دختر چه جوری میتونه تنها برای ادامه تحصیل بره؟ حتی اگر زبانش هم خوب باشه وقتی کسی رو نداشته باشه چه طور میتونه بره؟ من که فکر نمیکنم بشه به این موسسات تبلیغاتی و اعزام دانشجو اعتماد کرد . تا کسی رو همراه نداشته باشی یا در کشور مقابل نباشه کسی که کمکت کنه بیشتر شبیه یه جور خودکشیه
اگر کسی تجربه ایی یا اطلاعی یا راهنمایی داره بگه
مطمئننا پیدا کردن خونه برای یه دختری که تنهاست کار خطرناکیه همین جا فقط کافیه به بینند تنهایی چه برسه کشور غریب

می تونید ماه ها یا سال اول رو خوابگاه بگیرید از دانشگاه. بدون خطر یا ریسک. این همه دانشجوی دختر تنها همه ساله داره میاد به این همه دانشگاه در آمریکا و سایر کشورهای غربی و مشکل خاصی پیش نمیاد.

[alireza.p]

خیلی خوشحالم که این تاپیک برخورد کردم چون تعدادی سوال برام پیش اومده که واقعا ذهنم درگیرشون هست؟
میخوام بپرسم یه دختر چه جوری میتونه تنها برای ادامه تحصیل بره؟ حتی اگر زبانش هم خوب باشه وقتی کسی رو نداشته باشه چه طور میتونه بره؟ من که فکر نمیکنم بشه به این موسسات تبلیغاتی و اعزام دانشجو اعتماد کرد . تا کسی رو همراه نداشته باشی یا در کشور مقابل نباشه کسی که کمکت کنه بیشتر شبیه یه جور خودکشیه
اگر کسی تجربه ایی یا اطلاعی یا راهنمایی داره بگه
مطمئننا پیدا کردن خونه برای یه دختری که تنهاست کار خطرناکیه همین جا فقط کافیه به بینند تنهایی چه برسه کشور غریب

اتفاقا تو همین کشورهای غربی اتفاق خاصی نمی افته... اینجا برابری زن و مرد تا حد خوبی هست و مشکل خاصی برای خانم تنها به وجود نمی آد. شمام مثل بقیه میای و خونه میگیری. حالا یا تنها یا با یکی دیگه

[Jasmineiii]

خیلی خوشحالم که این تاپیک برخورد کردم چون تعدادی سوال برام پیش اومده که واقعا ذهنم درگیرشون هست؟
میخوام بپرسم یه دختر چه جوری میتونه تنها برای ادامه تحصیل بره؟ حتی اگر زبانش هم خوب باشه وقتی کسی رو نداشته باشه چه طور میتونه بره؟ من که فکر نمیکنم بشه به این موسسات تبلیغاتی و اعزام دانشجو اعتماد کرد . تا کسی رو همراه نداشته باشی یا در کشور مقابل نباشه کسی که کمکت کنه بیشتر شبیه یه جور خودکشیه
اگر کسی تجربه ایی یا اطلاعی یا راهنمایی داره بگه
مطمئننا پیدا کردن خونه برای یه دختری که تنهاست کار خطرناکیه همین جا فقط کافیه به بینند تنهایی چه برسه کشور غریب

سلام .اصلا با حرفای شما موافق نیستم.من دخترم 21 سالمه حدود 2 ماه و نیم پیش اومدم چین شهر هانگزو (هانگجو) .تمام کارامو خودم انجام دادم و از کسی کمک نگرفتم.وقتی ایران بودم خیلی ضعیف و ترسو بودم و حتی نمیتونستم تنها جایی برم و کاری انجام بدم.ولی وقتی که اومدم فهمیدم که اینجا مامان و بابا نیستن پس باید قوی باشم و خودم کارامو انجام بدم.بهتره قبل از رفتن به اون کشور کمی در موردش بخونین و از تجربیات کسایی که اونجا زندگی میکنن و یا به اون مکان سفر کردن استفاده کنین.میتونین از گوگل ترنزلیت استفاده کنین برای برقراری ارتباط و از مردم کمک بخواین .من اینجا هیچ ترسی از گم شدن ندارم چون از جی پی اس استفاده میکنم و راحت آدرس و اتوبوس و مترو مورد نظرو بهم میگه.اینجا چند ایرانی رو توی دانشگاه میشناسم ولی اصلا باهاشون ارتباط ندارم چون از همون روز اول سعی کردم دوستای خارجی خوبی پیدا کنم و باهشون صمیمی شم اینطوری زبانم بهتر میشه.فکر میکنم اکثر کشورها امنیتشون از ایران بیشتره برای ی دختر.من اینجا رفتار بدی از چینی ها ندیدم جز احترام و مهربونی .در کل همه چی بستگی به خودتون داره .

[chemistrymaste]

خیلی خوشحالم که این تاپیک برخورد کردم چون تعدادی سوال برام پیش اومده که واقعا ذهنم درگیرشون هست؟
میخوام بپرسم یه دختر چه جوری میتونه تنها برای ادامه تحصیل بره؟ حتی اگر زبانش هم خوب باشه وقتی کسی رو نداشته باشه چه طور میتونه بره؟ من که فکر نمیکنم بشه به این موسسات تبلیغاتی و اعزام دانشجو اعتماد کرد . تا کسی رو همراه نداشته باشی یا در کشور مقابل نباشه کسی که کمکت کنه بیشتر شبیه یه جور خودکشیه
اگر کسی تجربه ایی یا اطلاعی یا راهنمایی داره بگه
مطمئننا پیدا کردن خونه برای یه دختری که تنهاست کار خطرناکیه همین جا فقط کافیه به بینند تنهایی چه برسه کشور غریب

دوست عزیزم،
"یه دختر چطوری میتونه برای ادامه تحصیل بره؟"، واقعا چطوری میره؟ دو تا پا داره! دو تا دست! و یه مغز که راهنماییش میکنه!!!! مگه توانایی یه خانم کمه که نتونه خودش خودشو اداره کنه؟ شکر خدا این خانمها هستن که بعدها مسئولیت خطیر مادر شدن رو به عهده میگیرن. مگه کم مسئولیتیه؟؟
اصلا شبیه خودکشی نیست.
همه ما انسان هستیم و ممکنه به کمک احتیاج داشته باشیم.
بعدم، شما مستنداتی دارین که اثبات کنن پیدا کردن خونه برای دختر تو خارج از ایران سخت تر از پسره و خطرناک تر؟ اتفاقا در بیشتر مواقع برای دخترا راحت تره. چون خانواده های خارجی (اروپاشو که من دیدم) دخترا رو راحت تر میپذیرن که بهشون خونه اجاره بدن اونم در یه مکان امن. حداقل بنده اینو دیدم. دوستای من خیلی وقتا میرفتن پیش خانم های مسن زندگی میکردن (سوئیت مجزا)، اجاره رو نصف یا یک سوم میدادن. بعد چون خانم های مسن معمولا دور و برشون خلوت تره، غذا هم برای دوستام آماده میکردن! من به شخصه، این موردو برای هیچ آقایی ندیدم!
براتون آرزوی موفقیت دارم.

[elahe69]

سلام من هنوز از کشور خارج نشدم اما در مورد دختر خالم براتون مینویسم که یه جورایی الگو منه.
دختر خالم قبل از رفتن به ملبورن یک سال تنها زندگی کرد اما بعد از رفتن میگفت تا دو ماه گیچ و منگ بودم و اصلا نمیفهمیدم دور و اطراف چه میگذره تا اینکه بعدش به خودش میاد و سال اول رو به سختی گذروند. بعد از سال براش طبیعی و راحت شد و بعد گرفتن اقامت حتی تونست مامان و باباش رو با دعوت نامه ببره پیش خودش. و الان هم که 10 سال میگذره خودش میگه دیگه حاضر نیست برای یک روز بیاد ایران. توی بهترین دانشگاه های ایران درس میخوند اما متاسفانه به همون دلیلی که خیلی از دخترا از کشور خارج میشن تصمیم گرفت که کلا بره.
در ضمن از استرالیا خیلی تعریف میکنه که به دلیل اینکه کشور مهاجر پذیری هست اقامت رو راحت تر میده.